Ahi, ainda a industria do homem tinha aproveitado habilmente a natureza para crear meios de segurança e defeza. De um e outro lado da escada seguião dous renques de arvores, que, alargando gradualmente, ião fechar como dous braços o seio do rio; entre o tronco dessas arvores, uma alta cerca de espinheiros tornava aquelle pequeno valle impenetravel. A casa era edificada com a architectura simples e grosseira, que ainda apresentão as nossas primitivas habitações; tinha cinco janellas de frente, baixas, largas, quasi quadradas. Do lado direito estava a porta principal do edificio, que dava sobre um pateo cercado por uma estacada, coberta de melões agrestes. Do lado esquerdo estendia-se até á borda da esplanada uma aza do edificio, que abria duas janellas sobre o desfiladeiro da rocha. No angulo que esta aza fazia com o resto da casa, havia uma cousa que chamaremos jardim, e de facto era uma imitação graciosa de toda a natureza rica, vigorosa e esplendida, que a vista abraçava do alto do rochedo. Flores agrestes das nossas mattas, pequenas arvores copadas, um estandal de relvas, um fio d'agua, fingindo um rio e formando uma pequena cascata tudo isto a mão do homem tinha creado no peqneno espaço com uma arte e graça admiravel. Á primeira vista, olhando esse rochedo da altura de duas braças, donde se precipitava um arroio da largura de um copo d'agua, e o monte de gramma, que tinha quando muito o tamanho de um divan, parecia que a natureza se havia feito menina, e se esmerara em crear por capricho uma miniatura. O fundo da casa, inteiramente separado do resto da habitação por uma cerca, era tomado por dous grandes armazens ou senzalas, que servião de morada a aventureiros e acostados. Finalmente, na extrema do pequeno jardim, á beira do precipicio, via-se uma cabana de sapé, cujos esteios erão duas palmeiras que havião nascido entre as fendas das pedras. As abas do tecto descião até o chão: um ligeiro sulco privava as aguas da chuva de entrar nesta habitação selvagem. Agora que temos descripto o aspecto da localidade, onde se deve passar a maior parte dos acontecimentos desta historia, podemos abrir a pesada porta de jacarandá que serve de entrada, e penetrar no interior do edificio. A sala principal, o que chamamos ordinariamente sala da frente, respirava um certo luxo que parecia impossivel existir nessa época em um deserto, como era então aquelle sitio. As paredes e o tecto erão caiados, mas cingidos por um largo florão de pintura a fresco; nos espaços das janellas pendião dous retratos que representavão um fidalgo velho e uma dama tambem idosa. Sobre a porta do centro desenhava-se um brasão d'armas em campo de cinco vieiras de ouro, riscadas em cruz entre quatro rosas de prata sobre pallas e faixas. No escudo, formado por uma brica de prata, orlada de vermelho, via-se um elmo tambem de prata paquife de ouro e de azul, e por timbre um meio leão de azul com uma vieira de ouro sobre a cabeça. Um largo reposteiro de damasco vermelho, onde se reproduzia o mesmo brasão, occultava esta porta, que raras vezes se abria, e dava para um oratorio. Defronte, entre as duas janellas do meio, havia um pequeno docel fechado por cortinas brancas com apanhados azues. Cadeiras de couro de alto espaldar, uma mesa de jacarandá de pés torneados, uma lampada de praia suspensa ao tecto, constituião a mobilia da sala, que respirava um ar severo e triste. Os aposentos interiores erão do mesmo gosto, menos as decorações heraldicas; na aza do edificio, porém, esse aspecto mudava de repente, e era substituido por um quer que seja de caprichoso e delicado que revelava a presença de uma mulher. Com effeito, nada mais loução do que essa alcova, em que os brocateis de seda se confundião com as lindas pennas de nossas aves, enlaçadas em grinaldas e festões pela orla do tecto e pela cupola do cortinado de um leito collocado sobre um tapete de pelles de animaes selvagens. A um canto, pendia da parede um crucifixo em alabastro, aos pés do qual havia um escabello de madeira dourada. Pouco distante, sobre uma commoda, via-se uma dessas guitarras hespanholas que os ciganos introduzirão no Brasil quando expulsos de Portugal, e uma collecção de curiosidades mineraes de côres mimosas e formas exquisitas. Junto á janella, havia um traste que á primeira vista não se podia definir; era uma especie de leito ou sofá de palha matisada de varias côres e entremeiada de pennas negras e escarlates.

Orada, insan endüstrisi bile güvenlik ve savunma araçları yaratmak için doğadan ustaca yararlanmıştı. Merdivenlerin her iki yanında, yavaş yavaş genişleyen iki sıra ağaç, nehrin göğsünü iki kol gibi kapatıyordu; bu ağaçların gövdeleri arasında, dikenlerden oluşan yüksek bir çit, o küçük vadiyi geçilmez hale getiriyordu. Ev, ilkel konutlarımızın hala gösterdiği sade ve kaba mimariyle inşa edilmiştir; Beş ön penceresi vardı, alçak, geniş, neredeyse kare. Sağ tarafta binanın ana kapısı, etrafı çitlerle çevrili, yabani kavunlarla kaplı bir avluya açılıyordu. Sol tarafta, binanın bir kanadı, kaya geçidinde iki pencere açan kordonun kenarına kadar uzanıyordu. Bu kanadın evin geri kalanıyla oluşturduğu açıda, bahçe diyeceğimiz bir şey vardı ve aslında bu, manzaranın tepeden kucakladığı tüm zengin, güçlü ve görkemli doğanın zarif bir taklidiydi. Kaya. Ormanlarımızın kır çiçekleri, küçük yapraklı ağaçlar, bir çim deseni, bir damla su, bir ırmak gibi davranıp küçük bir şelale meydana getiren tüm bunları insan eli, küçük boşlukta takdire şayan bir sanat ve zarafetle yaratmıştı.İçinden bir bardak su genişliğinde bir derenin aktığı iki kulaç yüksekliğindeki bu kayaya ve en fazla bir divan büyüklüğündeki ot yığınına ilk bakışta, doğa kendini kız yapmış gibi görünüyordu. , ve bir hevesle bir minyatür yaratmaya özen göstermişti. Evin geri kalanından bir çitle tamamen ayrılan evin arkası, maceracılar ve mahalle sakinleri için bir konut görevi görecek iki büyük depo veya köle mahallesi tarafından alındı. Sonunda, küçük bahçenin sonunda, uçurumun kenarında, kayaların çatlakları arasında büyümüş iki palmiye ağacının dayandığı sazdan bir kulübe vardı. Çatı kanatları zemine iniyor: hafif bir oluk yağmur suyunun bu vahşi eve girmesini engelledi. Bu hikayedeki olayların çoğunun gerçekleşmesi gereken kasabanın yönünü tanımladığımıza göre, giriş görevi gören ağır gül ağacından kapıyı açabilir ve binanın içine girebiliriz. Normalde ön oda dediğimiz ana oda, o zamanlar olduğu gibi bir çölde var olması imkansız görünen belirli bir lüksü soludu.Duvarlar ve tavan badanalıydı ama etrafı freskli büyük bir çiçekle çevriliydi; pencere boşluklarında yaşlı bir beyefendi ve yaşlı bir bayanı temsil eden iki portre vardır. Merkezi kapıda, pallas ve şeritler üzerinde dört gümüş gül arasında çapraz olarak çaprazlanmış beş altın tarak tarlasında bir arma vardı. Gümüş bir brikadan oluşan, kırmızı kenarlı kalkanın üzerinde, altın ve mavi renkte paquife gümüşünden yapılmış bir miğfer ve tepesinde altın bir tarak bulunan mavi bir yarım aslan arması vardı. Nadiren açılıp bir hutbeye açılan bu kapıyı, üzerinde aynı armanın yeniden işlendiği büyük, kırmızı bir damask perde gizliyordu. Karşıda, ortadaki iki pencerenin arasında, üzeri mavi lekeli beyaz perdelerle kapatılmış küçük bir şeker vardı. Yüksek arkalıklı deri koltuklar, ayakları dönmüş gül ağacından bir masa, tavandan sarkan bir plaj lambası, sert ve hüzünlü bir hava soluyan odanın mobilyalarını oluşturuyordu. Hanedan süslemeleri dışında iç daireler aynı zevke sahipti; Ancak binanın yan tarafında bu görünüm aniden değişti ve yerini bir kadının varlığını ortaya çıkaran kaprisli ve narin bir şey aldı.Gerçekten de, ipek brokatellerin kuşlarımızın güzel tüyleriyle harmanlandığı, tavanın kenarına ve bir kürk halının üzerine yerleştirilmiş bir yatağın perdesinin kubbesine çelenk ve fiyonklarla dolandığı bu nişten daha iyi bir şey yoktur. vahşi hayvanlardan. Bir köşede, ayağında yaldızlı ahşap bir tabure olan, duvarda kaymaktaşından bir haç asılıydı. Çok uzakta olmayan bir çekmecede, çingenelerin Portekiz'den sürüldüklerinde Brezilya'da tanıtacakları İspanyol gitarlarından biri ve enfes renkler ve zarif şekillerde bir maden merakları koleksiyonu vardı. Pencerenin yanında ilk bakışta tanımlanamayan bir parça vardı; farklı renklerde samandan yapılmış, aralarına siyah ve kırmızı tüyler serpiştirilmiş bir tür yatak veya kanepeydi.